შესაძლოა ერთი შეხედვით დაუჯერებლადაც კი ჟღერდეს, თუმცა ფსიქოლოგები ირწმუნებიან, რომ ძალიან ხშირად მიწის დამუშავება, ყვავილებისა და ბოსტნეულის მოყვანა იმაზე ბევრად სასარგებლოა, ვიდრე ძვირადღირებული ფსიქოთერაპიის რამდენიმე კურსიც კი.
აგარაკი საკუთარ თავზე დაყრდნობაა, ადამიანს, რომელსაც აქვს აგარაკი, აქვს მომავალიც, ასე მიიჩნევს ზოგიერთი ფსიქოთერაპევტი.

ქალაქის, განსაკუთრებით კი მეგაპოლისების მაცხოვრებლები აგარაკისკენ მიიწევენ და არა მხოლოდ აგარაკებისკენ, ტყისა და ბუნებისკენ. უბრალოდ აგარაკი ის ადგილია, სადაც ადამიანის თავს ყოვლის შემძლედ თვლის, ის გრძნობს, რომ მას რაღაც შეუძლია.

ბუნებისკენ სწრაფვა უძლიერდება ადამიანს, თუ მას იქ სახლიც აქვს და იწყებს იქ ბაღის გაშენებას, ხეხილისა და ბოსტნეულის მოყვანას და ეს პროცესი მასზე ისე მოქმედებს, როგორც ერთგვარი თერაპია. სწორედ ბუნებასთან კონტაქტია ის მთავარი ფაქტორი, რაც ადამიანის ნერვული სისტემის სიმშვიდეს და პოზიტიურ ემოციებს განაპირობებს. ალბათ დაკვირვებიხართ, რომ რაც უფრო ემატება ადამიანს ასაკი, მით მეტად უჩნდება მოთხოვნილება მოშორდეს ხმაურიან ქალაქს და დასახლდეს სოფელში, ბუნებასთან მაქსიმალურად ახლოს, არც შრომა აშინებს და არც მარტოობა, ასაკთან ერთად ხომ ადამიანის ფასეულობები რადიკალურად იცვლება.

ბუნებასთან ურთიერთობის დროს თითქოს დროს უფრო ნელა და ნაყოფიერად გადის, ადამიანს არ აქვს იმის განცდა, რომ ვერაფერს ასწრებს, აქ ყველაფერი ბუნების კანონზომიერების მიხედვით მიდის, შესაბამისად, ადამიანს უფრო მეტად ეუფლება სტაბილურობის გრძნობა.