"სოფელშიც შეიძლება შეძლებულად იცხოვრო, ამას შრომა, დრო და გამოცდილება სჭირდება" - ახალგაზრდა წყვილი, რომელმაც თბილისი დატოვა და სოფლად გადასახლდა

ახალ­გაზ­რდა წყვი­ლი - სა­ლო­მე კა­ლან­და­ძე და ირაკ­ლი გი­კაშ­ვი­ლი მე­ო­რე წე­ლია, რაც სა­ცხოვ­რებ­ლად თბი­ლი­სი­დან ლან­ჩხუ­თის მუ­ნი­ცი­პა­ლი­ტე­ტის სო­ფელ ნი­გო­ით­ში გა­და­ვიდ­ნენ, სა­დაც სა­სოფ­ლო-სა­მე­ურ­ნეო საქ­მი­ა­ნო­ბას აქ­ტი­უ­რად ეწე­ვი­ან - უვ­ლი­ან ბოს­ტანს, მოჰ­ყავთ სი­მინ­დი.

სა­ლო­მეს გა­ნათ­ლე­ბა ტუ­რიზ­მის მი­მარ­თუ­ლე­ბით აქვს მი­ღე­ბუ­ლი და ამ სფე­რო­ში სა­მუ­შაო გა­მოც­დი­ლე­ბაც აქვს. ირაკ­ლი ფი­ნან­სის­ტია, თბი­ლის­ში, სხვა­დას­ხვა კომ­პა­ნი­ა­ში ტოპ-მე­ნე­ჯე­რად მუ­შა­ობ­და, თუმ­ცა მი­ა­ტო­ვეს ქა­ლა­ქუ­რი ცხოვ­რე­ბა და სოფ­ლად გა­და­სახ­ლდნენ.

დიდი გეგ­მე­ბი აქვთ, რის გან­სა­ხორ­ცი­ე­ლებ­ლა­დაც ენერ­გი­ას არ იშუ­რე­ბენ.

"აქ წა­მოს­ვლა უეც­რად არ გა­დაგ­ვი­წყვე­ტია, ერთი წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში ვფიქ­რობ­დით. მომ­ზა­დე­ბუ­ლე­ბი ჩა­მო­ვე­დით. ბევრ რა­მეს გა­ვე­ცა­ნით, შე­ვის­წავ­ლეთ. თბი­ლის­ში, ერთ-ერთ სამ­სა­ხურ­ში
ფერ­მე­რებ­თა­ნაც მქონ­და ურ­თი­ერ­თო­ბა. მათ­გან ბევ­რი რამ გა­ვი­გე. სა­ბო­ლოო ჯამ­ში მე და სა­ლო­მე სოფ­ლის მე­ურ­ნე­ო­ბით ძა­ლი­ან და­ვინ­ტე­რეს­დით", - გვე­უბ­ნე­ბა ირაკ­ლი გი­კაშ­ვი­ლი.

"პან­დე­მი­ის დროს, ლოკ­და­უ­ნი რომ იყო, მთე­ლი ოჯა­ხით გუ­რი­ა­ში ჩა­მო­ვე­დით და მთე­ლი ის პე­რი­ო­დი აქ ვი­ყა­ვით... ეს ბე­ბია-ბა­ბუ­ას სახლ-კა­რია, მერე ყვე­ლა­ფე­რი ნუ­ლი­დან და­ვი­წყეთ. ეზოს ფარ­თო­ბი 3000 კვად­რა­ტუ­ლი მეტ­რია. 7 კი­ლო­მეტრში კი 15 ჰექ­ტა­რი მი­წის ფარ­თო­ბი გვაქვს, სა­დაც 3 ჰექ­ტარ­ზე სი­მინ­დია და­თე­სი­ლი. და­ნარ­ჩე­ნი ფარ­თო­ბი ახლა ბუჩ­ქნა­რის­გან იწ­მინ­დე­ბა, რომ იქაც შევ­ძლოთ და­თეს­ვა,“ - გვიყ­ვე­ბა სა­ლო­მე კა­ლან­და­ძე.

ირაკ­ლი:

- ჩვე­ნი ძი­რი­თა­დი საქ­მი­ა­ნო­ბის ად­გი­ლი ეზოა, იქ კი, კვი­რა­ში რამ­დენ­ჯერ­მე მივ­დი­ვართ, რომ თვა­ლი შე­ვავ­ლოთ სი­მინდს, რა მდგო­მა­რე­ო­ბა­შია.

- გუ­რი­ა­ში კარ­გად ხა­რობს ციტ­რუ­სი, თხი­ლი, თქვენ აქ­ცენ­ტი ბოსტნე­ულ­ზე გა­ა­კე­თეთ. რა­ტომ?

სა­ლო­მე:

- ბოსტნე­უ­ლი უფრო მალე მო­დის, ვიდ­რე ჩვენ ხე­ხილს გა­ვა­შე­ნებთ და ის ნა­ყოფს მოგ­ვცემს, მა­ნამ­დე ისეთ საქ­მეს ვა­კე­თებთ, რაც შე­მო­სა­ვალს უცებ მო­ი­ტანს.

- მოგ­ყავთ, პო­მი­დო­რი, კიტ­რი, წი­წა­კა - მათ მას­შტა­ბურ გა­და­მუ­შა­ვე­ბა­ზეც ფიქ­რობთ?

სა­ლო­მე:

- ძი­რი­თა­დად სა­ექ­სპე­რი­მენ­ტო ბოს­ტა­ნი გვქონ­და. ვთე­სავ­დით უცხო­ურ და ად­გი­ლობ­რივ თეს­ლებს. იქი­დან რაც მოგ­ვე­წო­ნე­ბა, იმას ავარ­ჩევთ.

ირაკ­ლი:

- გა­და­მუ­შა­ვე­ბას სხვა სტან­დარ­ტე­ბი სჭირ­დე­ბა, არ არის მარ­ტი­ვი საქ­მე. რაც შე­ე­ხე­ბა სოფ­ლის მე­ურ­ნე­ო­ბის პრო­დუქ­ტე­ბის პირ­ვე­ლად წარ­მო­ე­ბას, აქ სა­გა­და­სა­ხა­დო კუ­თხი­თაც გა­თა­ვი­სუფ­ლე­ბუ­ლე­ბი ვართ. განაგრძეთ კითხვა

კომენტარის დამატება

მსგავსი სიახლეები