წე­ლი­წად-ნა­ხევ­რის წინ, ჟურ­ნა­ლისტ თორ­ნი­კე ყა­ჯრიშ­ვი­ლის ცხოვ­რე­ბა­ში უმ­ძი­მე­სი დღე­ე­ბი და­ი­წყო. მის 4 წლის შვილს - დათი ყა­ჯრიშ­ვილს სიმ­სივ­ნე და­უდ­გინ­და. მა­მამ შვი­ლის გა­და­სარ­ჩე­ნად ბევ­რი იბ­რძო­ლა. ოჯახ­მა უმ­ძი­მე­სი გზა გა­ი­ა­რა...
ამ პერიოდში, ეს­პა­ნეთ­ში 15-თვი­ა­ნი ცხოვ­რე­ბი­სას და იმ რთუ­ლი დღე­ე­ბის პა­რა­ლე­ლუ­რად, თორნიკეს ჰობი გამოუჩნდა, რომლის დახმარებითაც უმკლავდებოდა რთულ დღეებს. თავის ჰობიზე, გადატანილ ბრძოლაზე და დათის ახლანდელ მდგომარეობაზე თორნიკე თავად ისაუბრებს.

- ბავ­შვო­ბა­ში, სკო­ლის პე­რი­ოდ­ში მოყ­ვა­რუ­ლის დო­ნე­ზე ვხა­ტავ­დი, მაგ­რამ მერე მი­ვა­ტო­ვე. ეს­პა­ნეთ­ში ყოფ­ნი­სას ერთ-ერთ მა­ღა­ზი­ა­ში აკ­რი­ლის სა­ღე­ბა­ვე­ბის ნაკ­რებს წა­ვა­წყდი, რო­მელ­მაც ყუ­რა­დღე­ბა მი­იქ­ცია. ვი­ყი­დე ტი­ლოც და სახ­ლში დავ­ხა­ტე. ერთ ნა­ხატს მე­ო­რე მოჰ­ყვა და ასე გაჩ­ნდა რამ­დე­ნი­მე ნა­მუ­შე­ვა­რი. ყვე­ლა­ფე­რი სე­რი­ო­ზუ­ლი თე­რა­პია აღ­მოჩ­ნდა. ხატ­ვის პრო­ცეს­ში 1-2 სა­ა­თი აბ­სო­ლუ­ტუ­რად ვი­თი­შე­ბო­დი. ოღონდ, გა­მიზ­ნუ­ლად არ ყო­ფი­ლა, ახლა არტთე­რა­პია მჭირ­დე­ბა-მეთ­ქი. ბუ­ნებ­რი­ვად, თა­ვის­თა­ვად მოხ­და.



მერე სხვა მა­ღა­ზი­ა­ში რა­ტა­ნი აღ­მო­ვა­ჩი­ნე. რა­ტა­ნი ხის მა­სა­ლაა, წვრი­ლი ტო­ტე­ბი, რი­თაც ხის ავე­ჯი იწ­ნე­ბა. ეს მა­სა­ლა ჯუნ­გლებ­ში მო­დის - ეგ­ზო­ტი­კურ ტყე­ებ­ში და ძნე­ლად მო­ი­პო­ვე­ბა, თან არ არის დიდი რა­ო­დე­ნო­ბით. ბავ­შვო­ბი­დან ჩემი ოც­ნე­ბა იყო, მქო­ნო­და, რბი­ლი ავე­ჯის სა­წარ­მო. მოკ­ლედ, იმ ერთი ხვი­ით, რაც იმ მა­ღა­ზი­ა­ში შე­ვი­ძი­ნე, გა­ვა­კე­თე სა­ნა­თი, რკი­ნის კარ­კას­ზე მოვ­წა­ნი. პირ­ვე­ლი ნა­მუ­შე­ვა­რი ძა­ლი­ან ლა­მა­ზი არ გა­მო­სუ­ლა, მაგ­რამ პირ­ველს მე­ო­რე მოჰ­ყვა... მერე ინ­ტერ­ნეტ­ში სხვა­დას­ხვა ვი­დეო ვნა­ხე, ამ მა­სა­ლით რო­გორ მუ­შა­ობ­დნენ. სა­ერ­თოდ, რა­საც არ უნდა ვა­კე­თებ­დე, ჩემი პრინ­ცი­პია, არა­ვის ნა­მუ­შე­ვა­რი გა­ვი­მე­ო­რო. ვცდი­ლობ, ჩემი ფან­ტა­ზი­ე­ბი მე­ტად ჩავ­რთო და გა­ვა­ერ­თი­ა­ნო. ნა­მუ­შევ­რე­ბი ასე ნელ-ნელა და­მიგ­როვ­და. არის სა­ნა­თე­ბი, სა­ნა­თის თა­ვე­ბი, კა­ლა­თა და სხვა­დას­ხვა რამ. რთუ­ლი იყო იმ ნივ­თე­ბის ეს­პა­ნე­თი­დან აქ გა­მოგ­ზავ­ნა, მაგ­რამ რო­გორ­ღაც მო­ვა­ხერ­ხე.


- რო­გორც ვა­ტყობ, ამ საქ­მის გაგ­რძე­ლე­ბას სე­რი­ო­ზუ­ლად აპი­რებ...

- გარ­და იმი­სა, რომ ვმუ­შა­ობ­დი, და­მა­ტე­ბი­თი შე­მო­სა­ვა­ლი სულ მინ­დო­და, მქო­ნო­და. ეს­პა­ნე­თი­დან მა­სა­ლის რა­ღაც გარ­კვე­უ­ლი რა­ო­დე­ნო­ბა წა­მო­ვი­ღე და გა­დავ­წყვი­ტე, ნა­მუ­შევ­რე­ბი აქ გა­ვა­კე­თო. ჩვენ­თან მსგავ­სი ტი­პის სა­ნა­თე­ბი თუ იყი­დე­ბა, ყვე­ლა უცხო­ე­თი­დან არის შე­მო­ტა­ნი­ლი. სა­ქარ­თვე­ლო­ში სა­ნა­თებს აკე­თე­ბენ, მაგ­რამ ამ მა­სა­ლა­ზე არა­ვინ მუ­შა­ობს. ამი­ტომ, მინ­და, შევ­ქმნა ქარ­თუ­ლი ბრენ­დი ეს­პა­ნუ­რი მა­სა­ლით, რო­მე­ლიც სა­ქარ­თვე­ლო­ში დამ­ზად­დე­ბა. რა­ტა­ნი საკ­მა­ოდ ძვი­რა­დღი­რე­ბუ­ლი მა­სა­ლაა.



მოკ­ლედ, ჰო­ბით და­წყე­ბუ­ლი საქ­მე ბიზ­ნე­სად მინ­და, ვაქ­ციო, თუმ­ცა სი­ტუ­ა­ცი­ა­საც გა­აჩ­ნია. ფაქ­ტია, რომ შრო­მა­ტე­ვა­დია, დროს, ენერ­გი­ას და ნერ­ვებს მო­ი­თხოვს. რთლია, ერ­თმა ეს საქ­მე ადა­მი­ან­მა აკე­თოს. ამი­ტომ, ეს ყვე­ლა­ფე­რი მინ­და, კომ­პა­ნია „ტო­ტა­ნად“ ჩა­მო­ყა­ლიბ­დეს.



ტო­ტა­ნი ეს­პა­ნუ­რი სი­ტყვაა და ტოტს ნიშ­ნავს. რად­გან ქარ­თუ­ლა­დაც ტო­ტია. ამი­ტომ მინ­და, მისი ქარ­თულ-ეს­პა­ნუ­რი ბრენ­დად ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბა. ამის გარ­და თი­ხა­ზე მუ­შა­ო­ბის სწავ­ლა­საც ვა­პი­რებ, რომ სა­ნა­თის ძი­რე­ბი და­ვამ­ზა­დო. მერე კი სი­ა­მოვ­ნე­ბით და­ვი­მა­ტებ რამ­დე­ნი­მე თა­ნამ­შრო­მელს, ვი­საც ეს საქ­მე მოს­წონს და აქვს მშვი­დი ნერ­ვე­ბი. ძა­ლი­ან მინ­და, რომ ეს ყვე­ლა­ფე­რი გა­მო­ვი­დეს. სა­მო­მავ­ლოდ კი, უკვე მოწ­ნულ ავე­ჯზეც გა­და­ვალ... განაგრძეთ კითხვა