მა­ნი­კა ასა­თი­ა­ნი მე­უღ­ლეს­თან - ბე­ქა წივ­წი­ვა­ძე­სა და შვილ­თან ერ­თად ვა­კე­ში ახა­ლა­შე­ნე­ბულ კორ­პუს­ში ცხოვ­რობს. ბი­ნის რე­მონ­ტი და დი­ზა­ი­ნი დი­ა­სახ­ლი­სის გე­მოვ­ნე­ბით და უშა­უ­ლო ჩარ­თუ­ლო­ბით გა­კეთ­და. სა­ბო­ლოო ჯამ­ში სა­კუ­თა­რი ინ­ტე­რი­ე­რით კმა­ყო­ფი­ლია, თუმ­ცა კი­დევ აქვს დე­ტა­ლე­ბი და­სას­რუ­ლე­ბე­ლი და ამ­ბობს, რომ მე­რე მარ­თ­ლა ის იქ­ნე­ბა, რაც მას უნ­დო­და.

- თა­ვი­დან, რო­ცა მე და ბე­ქამ ბი­ნის ყიდ­ვა გა­დავ­წყ­ვი­ტეთ, რა თქმა უნ­და, ად­გი­ლის მი­ხედ­ვით და­ვიწყეთ ძებ­ნა. იქი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, რომ ბე­ქა ვა­კე­შია და­ბა­დე­ბულ-გაზ­რ­დი­ლი, უფ­რო ეს უბა­ნი გვინ­დო­და. მე სა­ბურ­თა­ლო­ზე გა­ვი­ზარ­დე და იქა­უ­რო­ბაც ძა­ლი­ან მიყ­ვარს, თუმ­ცა ამ კორ­პუ­სი­დან 20 მეტ­რ­ში ბე­ბი­ა­ჩე­მი ცხოვ­რობ­და, მას­თან დიდ დროს ვა­ტა­რებ­დი და ამ ქუ­ჩას­თან რა­ღაც­ნა­ი­რად თით­ქოს ბავ­შ­ვო­ბაც მა­კავ­ში­რებს. თან ცენ­ტ­რა­ლუ­რი გამ­ზი­რი­დან ოდ­ნავ მო­შო­რე­ბუ­ლია, არაა ისე­თი ხმა­უ­რი და მოძ­რა­ო­ბა და ეს მომ­წონს. ეს კორ­პუ­სი მდე­ბა­რე­ო­ბის გა­მო შე­ვარ­ჩი­ეთ. მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ მა­შინ ჯერ კი­დევ არ იყო დას­რუ­ლე­ბუ­ლი მშე­ნებ­ლო­ბა, მა­ინც გავ­რის­კეთ და მშე­ნე­ბა­რე­ში შე­ვი­ტა­ნეთ თან­ხა. რო­გორც ყვე­ლას, ჩვენც გაგ­ვე­წე­ლა ეს პრო­ცე­სი. გი­ო­ზე ვი­ყა­ვი ფეხ­მ­ძი­მედ, რო­ცა ბი­ნა შე­ვი­ძი­ნეთ და ამ ახალ წელს გად­მო­ვე­დით, გა­მო­დის, რომ ოთხ­წე­ლი­წად-ნა­ხე­ვა­რი დას­ჭირ­და ყვე­ლა­ფერს.



რე­მონ­ტი

- დი­ზა­ი­ნე­რი არ მყო­ლია, შე­იძ­ლე­ბა ამას დღეს გარ­კ­ვე­ულ­წი­ლად ვნა­ნობ, რად­გან რა­ღაც დე­ტა­ლე­ბი მაკ­ლია, ბო­ლომ­დე „შევ­სე­ბუ­ლიც“ არ ვარ. თა­ვი­დან ერ­თი სუ­ლი გვქონ­და, რო­დის გად­მო­ვი­დო­დით და რო­გორც კი იმ მდგო­მა­რე­ო­ბამ­დე მი­ვე­დით, რომ უკ­ვე საცხოვ­რებ­ლად მზად იყო, გად­მო­ვე­დით... მე­რე, რო­გორც ხდე­ბა ხოლ­მე, რა­ღა­ცე­ბის გა­კე­თე­ბა და­ვიწყეთ და ესეც გა­მე­წე­ლა.

სა­ერ­თო ჯამ­ში ჩე­მი სახ­ლით და რე­მონ­ტით მა­ინც კმა­ყო­ფი­ლი ვარ, ფე­რე­ბი არის ისე­თი, რო­გო­რიც მე მიყ­ვარს: მშვი­დი, არც ძა­ლი­ან ფე­რა­დი და შე­მა­წუ­ხე­ბე­ლი და არც სულ მთლად თეთ­რი. ზო­გა­დად თეთ­რი მიყ­ვარს, მაგ­რამ ჭარ­ბად ეგეც მა­ღი­ზი­ა­ნებს. აქ რა­საც ხე­დავთ, ყვე­ლა­ფე­რი, ყვე­ლა დე­ტა­ლი ჩე­მი ნა­ფიქ­რი და ნაწ­ვა­ლე­ბია, თუ შე­იძ­ლე­ბა ასე ით­ქ­ვას (ი­ღი­მის). მე დავ­დი­ო­დი, ვარ­ჩევ­დი, ვხა­ზავ­დი, ვხა­ტავ­დი, ვაჩ­ვე­ნებ­დი ხე­ლოს­ნებს და მოკ­ლედ, თა­ვი­დან ბო­ლომ­დე ჩარ­თუ­ლი ვი­ყა­ვი ამ პრო­ცეს­ში.

ყვე­ლა­ზე მე­ტად შპა­ლე­რის შერ­ჩე­ვა გა­მი­ჭირ­და, დიდ­ხანს ვორ­ჭო­ფო­ბო­დი. ალ­ბათ იმი­ტომ, რომ ზო­გა­დად, არ მიყ­ვარს შპა­ლე­რი, ზედ­მე­ტი ორ­ნა­მენ­ტე­ბი, ფე­რე­ბი ცუ­დად მხდის. მითხ­რეს, მა­შინ ქა­ღალ­დი გა­ა­კა­რი და შე­ღე­ბეო. არც ეს მინ­დო­და, რა­ღაც ძა­ლი­ან უბ­რა­ლო გა­მო­ვი­დო­და. და­ვიწყე სი­ა­რუ­ლი და კა­ტა­ლოგ­ში აღ­მო­ვა­ჩი­ნე ნა­ლე­სი ეფექ­ტის მქო­ნე შპა­ლე­რი... მა­ინ­ც­და­მა­ინც ეს არ ჰქონ­დათ ად­გილ­ზე, სად არ ვე­ძე­ბე და ბო­ლოს გა­მო­ვა­წე­რი­ნე. ორი თვე ამის გა­მო რე­მონ­ტი შე­ვა­ჩე­რე. სა­ბო­ლო­ოდ ის გა­მო­ვი­და, რაც მინ­დო­და, არაა შე­მა­წუ­ხე­ბე­ლი და არა „შპა­ლე­რუ­ლია“ (ი­ღი­მის).


ოთახ­ში ჭა­ღის გარ­და რამ­დე­ნი­მე ტი­პის გა­ნა­თე­ბაა...

- დივ­ნის თავ­ზე რომ გა­ნა­თე­ბაა, მი­სი დი­ზა­ი­ნი თა­ვი­დან ბო­ლომ­დე მე მო­ვი­გო­ნე, დავ­ხა­ზე და ხე­ლო­სანს ვუთხა­რი, ასე უნ­და გა­მი­კე­თო-თქო, შე­მის­რუ­ლა და მარ­თ­ლაც ორი­გი­ნა­ლუ­რი გა­მო­ვი­და. ჭა­ღებ­ზე მა­ინ­ც­და­მა­ინც არ ვგიჟ­დე­ბი, სი­სა­და­ვე მიყ­ვარს და რთუ­ლად ვპო­უ­ლობ იმას, რაც მომ­წონს. მა­გი­დის თავ­ზე რომ ჭა­ღი კი­დია, ეგეც ძლივს ავარ­ჩიე, სა­დაა და ჩემს სახლს უხ­დე­ბა, სა­მი ფე­რის გა­ნა­თე­ბა აქვს, თბი­ლი, ცი­ვი და მო­ცის­ფ­რო. ტე­ლე­ვი­ზო­რის გვერ­დით რომ სა­ნა­თი დევს, დე­და­ჩემ­მა მა­ჩუ­ქა. ახალ სახ­ლ­ში რომ გად­მო­დი­ხარ, ხომ იცი, რო­გორც ხდე­ბა?! ყვე­ლას უნ­და, რა­ღაც ისე­თი გა­ჩუ­ქოს, რა­საც კარ­გად გა­მო­ი­ყე­ნებ. ჰო­და, დე­დამ გა­დაწყ­ვი­ტა, სა­ნა­თი ეჩუ­ქე­ბი­ნა. ასარ­ჩე­ვად ძა­ლი­ან ბევ­რი ვი­ა­რეთ, უკ­ვე იმე­დი რომ გა­და­მე­წუ­რა, დე­დამ ინ­ტერ­ნეტ­ში ეს აღ­მო­ა­ჩი­ნა, სა­ნა­ხავად რომ მი­ვე­დით და აან­თეს, მივ­ხ­ვ­დი, ჩე­მი სახ­ლის ფე­რებ­ში იყო ზუს­ტად, მა­შინ­ვე წა­მო­ვი­ღეთ.


ავე­ჯი სახ­ლის სა­ერ­თო ფერ­თა გა­მას არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვად ერ­წყ­მის.

- ავე­ჯი და­ვამ­ზა­დე­ბი­ნე. ზე­და­პი­რი, ფე­რი - ყვე­ლა­ფე­რი ჩე­მი შერ­ჩე­უ­ლია, შეკ­ვე­თა მი­ვე­ცი და გა­მი­კე­თეს. ძა­ლი­ან ვიწ­ვა­ლე მა­გი­დის და სკა­მე­ბის შერ­ჩე­ვა­ზე. ბე­ქას დე­და მეხ­მა­რე­ბო­და და დამ­ყ­ვე­ბო­და ყველ­გან, რჩე­ვებს მაძ­ლევ­და, მაგ­რამ სა­ბო­ლოო გა­დაწყ­ვე­ტი­ლე­ბას მე ვი­ღებ­დი. ბო­ლოს მა­გი­და ვი­ყი­დე მზა, უცხო­ე­თი­და­ნაა ჩა­მო­ტა­ნი­ლი, ძლივს რა­ღაც მო­მე­წო­ნა და მხო­ლოდ 4 სკა­მი ჰქონ­და (ი­ცი­ნის). იდე­ა­ში ისე­დაც მქონ­და, რომ მა­გი­დის ირ­გ­ვ­ლივ სულ ერ­თ­ნა­ი­რი სკა­მე­ბი არ ყო­ფი­ლი­ყო და ასეც გა­მო­ვი­და. ჯერ­ჯე­რო­ბით 4 თა­ვი­სი სკა­მი აქვს, მაგ­რამ აუცი­ლებ­ლად ვი­ყი­დი ორ გან­ს­ხ­ვა­ვე­ბულს. ჯერ არ შე­მირ­ჩე­ვია, გად­მოს­ვ­ლის შემ­დეგ ცო­ტა გავ­ზარ­მაც­დი (ი­ღი­მის).



სამ­ზა­რე­უ­ლო მი­სა­ღე­ბი­დან მი­ნის კედ­ლი­თაა გა­მო­ყო­ფი­ლი, რაც სა­შუ­ა­ლე­ბას იძ­ლე­ვა, ერთ სივ­რ­ცე­ში არ­სე­ბუ­ლი ორი ოთა­ხი, სრუ­ლი­ად იზო­ლი­რე­ბუ­ლი იყოს ერ­თ­მა­ნე­თის­გან.

- ჩე­მი იდეა იყო, რომ სამ­ზა­რე­უ­ლო მი­სა­ღე­ბი­დან მი­ნის კედ­ლით გა­მო­მე­ყო და თა­ვის­თა­ვად კა­რიც მი­ნის უნ­და ყო­ფი­ლი­ყო. მი­ნის კედ­ლის ჩარ­ჩო­ე­ბი ამ ოთა­ხის ფე­რე­ბის­გან გან­ს­ხ­ვა­ვე­ბუ­ლია, კონ­ტ­რას­ტუ­ლია. ვერ­ცხ­ლის­ფე­რი არა­ფე­რი მაქვს, ინ­ტე­რი­ე­რი სულ კრე­მის­ფერ­შია გა­დაწყ­ვე­ტი­ლი, მაგ­რამ ამ ტო­ნა­ლო­ბის შე­ტა­ნა აქა­უ­რო­ბას ძა­ლი­ან მო­უხ­და. კედ­ლის ძი­რი­თა­დი ნა­წი­ლი და­ბუ­რუ­ლი მი­ნი­თაა გა­კე­თე­ბუ­ლი, გამ­ჭვირ­ვა­ლე მხო­ლოდ კა­რია, სა­ერ­თო ჯამ­ში კარ­გი გა­მო­ვი­და, მომ­წონს. ზო­გა­დად, სტუ­დიო არ მიყ­ვარს, ყო­ველ­თ­ვის მირ­ჩევ­ნია სამ­ზა­რე­უ­ლო იზო­ლი­რე­ბუ­ლი იყოს და ასეც გა­ვა­კე­თე. კარს ბო­ლომ­დე რომ და­კე­ტავ, მი­სა­ღებ­ში არც ხმა­უ­რი გა­მო­დის და არც - სუ­ნი. თვი­თონ სამ­ზა­რე­უ­ლო მინ­დო­და, რომ ყო­ფი­ლი­ყო ან სულ შა­ვი, ან სულ თეთ­რი, მაგ­რამ ჩემს დას აქვს შა­ვი და და­ტან­ჯუ­ლია, ყვე­ლა ნა­თი­თუ­რი ეტყო­ბა, ამი­ტომ გა­ვით­ვა­ლის­წი­ნე რჩე­ვა და სულ თეთ­რი გა­ვა­კე­თე, შა­ვი ფე­რი კი კა­ფე­ლი­თა და ტექ­ნი­კით შე­ვი­ტა­ნე. რად­გან ინ­ტე­რი­ერ­ში ვერ­ცხი­ლის­ფე­რიც იყო, დე­ტა­ლე­ბით, ჩა­იდ­ნით, და­ნე­ბის ნაკ­რე­ბით ეს ფე­რიც გა­და­ვა­თა­მა­შე.



სახ­ლ­ში დამ­ხ­მა­რე არ მყავს, ყვე­ლა­ფერს მე ვა­კე­თებ, კვი­რა­ში ერ­თხელ მო­დის დამ­ლა­გე­ბე­ლი, რო­მე­ლიც მო­წეს­რი­გე­ბა­ში მეხ­მა­რე­ბა.

მა­ნი­კას სა­ძი­ნე­ბე­ლი მი­სა­ღე­ბის­გან ოდ­ნავ მუქ ფერ­ში, უფ­რო ნაც­რის­ფერ­შია გა­დაწყ­ვე­ტი­ლი. სა­ინ­ტე­რე­სო დე­ტა­ლი - აბა­ზა­ნის კე­დელ­ზე ნა­ხევ­რად გამ­ჭვირ­ვა­ლე მინის დე­კო­რია.

- ამ სახ­ლის თავ­და­პირ­ველ პრო­ექ­ტ­ში იყო სა­მი სა­ძი­ნე­ბე­ლი, მაგ­რამ ვი­ნა­ი­დან მე მინ­დო­და, რომ ჩემს სა­ძი­ნე­ბელ­ში სა­კუ­თა­რი სვე­ლი წერ­ტი­ლი და გარ­დე­რო­ბის ოთა­ხი მქო­ნო­და, გა­და­ვა­კე­თე. ჩემს ოთახს თან ახ­ლავს 14 კვ.მ ვე­რან­და, მი­სი შე­მო­ერ­თე­ბა მინ­და. ჯერ­ჯე­რო­ბით ვერ ვა­კე­თებ, იმი­ტომ, რომ სახ­ლი ჩა­ბა­რე­ბუ­ლი არაა ბო­ლომ­დე და მე­რი­ას­თან მო­ლა­პა­რა­კე­ბე­ბის პრო­ცე­სი გა­მე­წე­ლა, მო­მა­ვალ­ში ამო­ვა­შე­ნებ და მის ხარ­ჯ­ზე ოთახს გა­ვა­ფარ­თო­ებ, ისე­დაც არ მაქვს პა­ტა­რა ოთა­ხი, მაგ­რამ სხვა­ნა­ი­რად მინ­და გა­კე­თე­ბა. მო­სას­ვე­ნე­ბელ კუთხეს მო­ვაწყობ აქ დივ­ნით და ტე­ლე­ვი­ზო­რით, სა­წო­ლიც ჩა­ი­წევს და კი­დევ უფ­რო დი­დი სივ­რ­ცე იქ­ნე­ბა. მე­ო­რე აივა­ნი მი­სა­ღებს აქვს, სამ­ზა­რე­უ­ლო­და­ნაც შემიძლია გა­ს­ვ­ლა, იქაც შე­იძ­ლე­ბა სკა­მე­ბი­სა და მა­გი­დის დად­გ­მა და კარ­გად მოწყო­ბა, ესეც გეგ­მა­ში მაქვს.



რაც შე­ე­ხე­ბა აბა­ზა­ნის კე­დელ­ზე მი­ნის დე­კორს, მა­გის მსგავ­სი ერთ-ერთ სას­ტუმ­რო­ში ვნა­ხე, ოღონდ იქ მთე­ლი კე­დე­ლი მი­ნის იყო და მას­ზე ჰქონ­დათ მიდ­გ­მუ­ლი სა­წო­ლი, ცო­ტა უფ­რო დი­დი ფარ­თი რომ მქო­ნო­და, შე­იძ­ლე­ბო­და, მეც სხვა­ნა­ი­რად გა­მე­კე­თე­ბი­ნა, მაგ­რამ აქაც არ ვთქვი უარი ჩემს სურ­ვილ­ზე და აბა­ზა­ნა­სა და გარ­დე­რო­ბის ოთახს შო­რის არ­სე­ბუ­ლი პა­ტა­რა კე­დე­ლი მი­ნის აგუ­რე­ბით გა­ვა­ფორ­მეთ, სა­ბო­ლო­ოდ კარ­გი გა­მო­ვი­და.

მა­ნი­კას სა­ძი­ნებ­ლის მო­პირ­და­პი­რე მხა­რეს, ბავ­შ­ვის სა­ძი­ნე­ბე­ლია.



- უნ­და გავ­თ­ქ­ვა გიო და გითხ­რათ, რომ ჯერ კი­დევ ჩვენ­თან სძი­ნავს, ამი­ტომ მი­სი სა­ძი­ნე­ბე­ლი ბო­ლომ­დე მოწყო­ბი­ლი არაა, ძი­რი­თა­დად სა­თა­მა­შოდ იყე­ნებს. გათ­ვ­ლი­ლი მაქვს ყვე­ლა­ფე­რი, რა სად უნ­და დავ­დ­გა და მო­მა­ვა­ლი წლი­დან უკ­ვე გი­ოც გვპირ­დე­ბა, რომ გა­და­ვა თა­ვის ოთახ­ში, ამა­სო­ბა­ში და­ვას­რუ­ლებ კი­დეც მოწყო­ბას.

ცი­ცი ომა­ნი­ძე