დღეს ძა­ლი­ან ბევრ ოჯახ­ში შეხ­ვ­დე­ბით ხა­ტე­ბით გა­ფორ­მე­ბულ სა­ლო­ცავ კუთხეს. ვი­ნა­ი­დან არ გვაქვს სა­შუ­ა­ლე­ბა, რომ ყო­ველ დი­ლა-სა­ღა­მოს ტა­ძარ­ში ვი­ა­როთ, ხა­ტე­ბის სახ­ლ­ში ქო­ნა აუცი­ლე­ბე­ლია. თუმ­ცა ყვე­ლამ არ იცის, რომ ამ კუთხის მოწყო­ბას თა­ვი­სი წე­სე­ბი აქვს.

რო­გორ უნ­და მო­ვაწყოთ სახ­ლ­ში ხატების კუთხე - გვე­სა­უბ­რე­ბა წმინ­და ამ­ბ­რო­სი აღ­მ­სა­რებ­ლის სა­ხე­ლო­ბის მა­მა­თა მო­ნას­ტ­რის წი­ნამ­ძღ­ვა­რი, ღვთის­მეტყ­ვე­ლე­ბის მა­გის­ტ­რი, წმინ­და ამ­ბ­რო­სი აღ­მ­სა­რებ­ლის სა­ხე­ლო­ბის სუ­ლი­ე­რე­ბი­სა და კულ­ტუ­რის ცენ­ტ­რის ხელ­მ­ძღ­ვა­ნე­ლი, მღვდელ-მო­ნა­ზო­ნი ან­დ­რია (სა­რი­ა):

- ხა­ტე­ბი ერ­თ­გ­ვა­რი "ფან­ჯა­რაა", რომ­ლის სა­შუ­ა­ლე­ბი­თაც მიღ­მი­ერ სამ­ყა­როს ვუ­კავ­შირ­დე­ბით. კუთხის და­ნიშ­ნუ­ლე­ბაა, ოჯა­ხი ბო­რო­ტის­გან და­ი­ფა­როს, გა­ამ­ხ­ნე­ვოს და ლოც­ვის­კენ მო­უ­წო­დოს,

სურ­ვი­ლი აღუძ­რას ღვთის ხმო­ბი­სა. შფო­თი, კონ­ფ­ლიქ­ტი, სი­გა­რე­ტის მო­წე­ვა, ლო­თო­ბა და ღრე­ო­ბა ოჯახ­ში არ­ღ­ვევს სუ­ლი­ერ ატ­მოს­ფე­როს.

ოჯა­ხის ერთ-ერ­თი ძი­რი­თა­დი წარ­მ­მარ­თ­ვე­ლი ძა­ლა მორ­ჩი­ლე­ბი­თი ლოც­ვაა. ოჯა­ხის წევ­რებს ვურ­ჩევთ, რომ ერ­თად წარ­დ­გ­ნენ ღვთის წი­ნა­შე, ეს ერ­თო­ბა ერ­თ­სუ­ლოვ­ნე­ბის "მას­ტი­მუ­ლი­რე­ბე­ლია", თან ლოც­ვის შემ­დეგ უნ­და მი­ვი­ღოთ ნა­კურ­თხი წყა­ლი და სე­ფის­კ­ვე­რი. ლოც­ვის დამ­თავ­რე­ბი­სას ერ­თ­მა­ნე­თის­გან შენ­დო­ბა ვითხო­ვოთ გან­ვ­ლი­ლი ღა­მის­თ­ვის და დი­ლის ლოც­ვის შემ­დ­გომ მო­მა­ვა­ლი დღე ვუ­კურ­თხოთ სამ­სა­ხურ­სა და სას­წავ­ლე­ბელ­ში წამ­ს­ვ­ლელთ. ასე იქ­მ­ნე­ბა სა­ლო­ცა­ვი კუთხე.

თა­ვის­თა­ვად "კუთხე" ვერ იქ­ნე­ბა სამ­ლოც­ვე­ლო, თუ იქ არ სრულ­დე­ბა ლოც­ვა, სა­ხა­რე­ბის კითხ­ვა, გა­ლო­ბა და ა.შ. ჩვენ ვქმნით უფალ­თან კო­მუ­ნი­კა­ცი­ის სა­შუ­ა­ლე­ბას, ხო­ლო უფა­ლი თა­ვის მხრივ გვიწყა­ლო­ბებს სი­ხა­რულ­სა და ცხო­ნე­ბას.

- რო­გორ მო­ვაწყოთ სა­ლო­ცა­ვი კუთხე?
- ყვე­ლა­ზე მა­ღალ ად­გი­ლას გან­თავ­ს­დე­ბა ჯვა­რი, გა­მოხ­ს­ნის სიმ­ბო­ლო. შემ­დეგ ყოვ­ლად­წ­მინ­და სა­მე­ბის ხა­ტი. მარ­ჯ­ვ­ნივ მაცხოვ­რი­სა, ხო­ლო მარ­ცხ­ნივ ღვთის­მ­შობ­ლის ხა­ტე­ბი. და­უშ­ვე­ბე­ლია, მაცხოვ­რის ზე­მოთ რო­მე­ლი­მე წმინ­და­ნის ხა­ტი გან­თავ­ს­დეს, უნ­და და­ვიც­ვათ იერარ­ქი­უ­ლო­ბა და თან ხა­ტი კა­ნო­ნი­კუ­რი უნ­და იყოს. ქვე­და რიგ­ში - წი­ნას­წარ­მეტყ­ვე­ლე­ბის, მათ გვერ­დით ან ქვე­ვით - მო­ცი­ქულ­თა, მღვდელ­მ­თა­ვარ­თა, დიდ­მო­წა­მე­თა, წმინ­და­თა უვეცხ­ლო­თა მკურ­ნალ­თა, წმინ­და იოაკი­მესა და ანას ხა­ტე­ბი შე­იძ­ლე­ბა ჩა­მოვ­კი­დოთ.

აუცი­ლე­ბე­ლი არ არის, სახ­ლი გა­მო­ფე­ნად ვაქ­ცი­ოთ. თუ ვერ ვლო­ცუ­ლობთ და ვერ ვცემთ თაყ­ვანს, თუ უყუ­რადღე­ბოდ გვრჩე­ბა ხა­ტე­ბი, უმ­ჯო­ბე­სია გა­დავ­ცეთ მას, ვინც ჯე­როვ­ნად მო­ეპყ­რო­ბა.

ბეჭ­დ­ვის გა­ად­ვი­ლე­ბით, რეპ­რო­დუქ­ცი­უ­ლი ხა­ტე­ბის გამ­რავ­ლე­ბას­თან ერ­თად გამ­რავ­ლ­და ჩვე­ნი მხრი­დან მათ მი­მართ უპა­ტივ­ცე­მუ­ლო­ბაც. სიწ­მინ­დი­სად­მი უკ­რ­ძალ­ვე­ლო­ბას სჯობს, ორი ხა­ტი გვქონ­დეს სახ­ლ­ში და გუ­ლით ვი­ლო­ცოთ მათ­ზე, მო­ვუ­ა­როთ და ისი­ნი ჩვენ თა­ვად გვი­პატ­რო­ნე­ბენ.

არის ისე­თი ხა­ტე­ბი, სა­დაც ყვე­ლა წმინ­და­ნია გა­მო­სა­ხუ­ლი - "სა­ქარ­თ­ვე­ლოს იმე­დი", "სა­ქარ­თ­ვე­ლოს დი­დე­ბა", შეგ­ვიძ­ლია ამ ხატ­ზე გა­მო­სა­ხულ წმინ­და­ნებს ვე­ვედ­როთ და ცალ­კე­უ­ლი ხა­ტე­ბის გა­მო­ფე­ნად არ ვაქ­ცი­ოთ სახ­ლი. ხა­ტის­თ­ვის სპე­ცი­ა­ლუ­რად იწე­რე­ბა ტრო­პარ-კონ­დაკი, პა­რაკ­ლი­სი, სა­ვედ­რე­ბე­ლი გა­ლო­ბა, და­უჯ­დო­მე­ლი... ადა­მი­ან­მა უნ­და იცო­დეს სწო­რი თაყ­ვა­ნის­ცე­მა ხა­ტი­სა, ხში­რად ევედ­როს მათ სა­ჭი­რო­ე­ბი­სა­მებრ, იაროს ტა­ძარ­ში და მოძღ­ვ­რის ლოც­ვა-კურ­თხე­ვა შე­ას­რუ­ლოს. ყო­ვე­ლი ლოც­ვის შემ­დეგ უნ­და ვაკ­მი­ოთ საკ­მე­ვე­ლი.

ხა­ტე­ბის კუთხეს უნ­და მო­ვა­რი­დოთ ტე­ლე­ვი­ზო­რი, კომ­პი­უ­ტე­რი, რა­დიო და ა.შ. მა­თი შე­ხედ­ვი­სას მი­წი­ე­რი სულ­ს­წ­რა­ფო­ბა გვიპყ­რობს, შე­იძ­ლე­ბა ვიჩ­ქა­როთ კი­დეც ლოც­ვის დას­რუ­ლე­ბა. რო­გორც ტა­ძარ­შია მი­უ­ღე­ბე­ლი ტე­ლე­ვი­ზო­რი, ასე­ვე სამ­ლოც­ვე­ლო კუთხე­საც გა­ა­მი­წი­ე­რებს და ვერ შევ­ძ­ლებთ ლოც­ვის გან­წყო­ბის შექ­მ­ნას. აქაც არის გა­მო­ნაკ­ლი­სი შემ­თხ­ვე­ვე­ბი, რო­დე­საც გა­მომ­ცემ­ლო­ბა­ში ან სამ­სა­ხურ­ში უწევს ადა­მი­ანს ყოფ­ნა, იქ მას უწევს ტე­ლე­ვი­ზო­რი­სა და ტექ­ნი­კის ქო­ნაც, რაც მო­ვა­ლე­ო­ბის შეს­რუ­ლე­ბის­თ­ვის აუცი­ლე­ბე­ლი პი­რო­ბაა. არ შე­იძ­ლე­ბა ხა­ტე­ბი გან­თავ­ს­დეს თა­რო­ე­ბის გა­სამ­შ­ვე­ნებ­ლად, სა­ე­რო ფო­ტო­ე­ბის გვერ­დით.

- რო­მელ მხა­რეს უნ­და შე­ვურ­ჩი­ოთ სა­ლო­ცავ კუთხეს ად­გი­ლი?
- მოკ­ლედ შე­იძ­ლე­ბა ით­ქ­ვას: თა­ვი­სუფ­ლად და მო­სა­ხერ­ხებ­ლად მი­სას­ვ­ლელ ად­გი­ლას. თუმ­ცა კუთხე აღ­მო­სავ­ლეთ მხა­რეს უნ­და იყოს (თუ ამის შე­საძ­ლებ­ლო­ბა გვაქვს), რად­გან ედე­მი აღ­მო­სავ­ლე­თით და­ი­ნერ­გა სა­მოთხე­ში; იუდას ტო­მიც, რო­გორც უფ­რო ღირ­სე­უ­ლი, აღ­მო­სავ­ლე­თით იყო და­ბა­ნა­კე­ბუ­ლი. სო­ლო­მო­ნის სა­ხელ­გან­თ­ქ­მულ ტა­ძარ­შიც უფ­ლის კა­რიბ­ჭე აღ­მო­სავ­ლე­თით იყო მო­თავ­სე­ბუ­ლი. თვით უფა­ლიც ჯვარ­ც­მი­სას და­სავ­ლე­თის­კენ იყო მხედ­ვე­ლი, ამი­ტომ ჩვენც ასე ვას­რუ­ლებთ თაყ­ვა­ნის­ცე­მას.

- შე­იძ­ლე­ბა თუ არა სა­ძი­ნე­ბელ­ში ხა­ტე­ბის გან­თავ­სე­ბა?
- ადა­მი­ა­ნის სახ­ლი ტა­ძა­რია და თუ ტა­ძარ­ში ყველ­გან არის გან­თავ­სე­ბუ­ლი სიწ­მინ­დე­ე­ბი, ასე­ვე შე­იძ­ლე­ბა სახ­ლ­შიც. სახ­ლის შე­სას­ვ­ლელ კა­რ­ზე ჯვა­რი უნ­და დავ­კი­დოთ. სამ­ზა­რე­უ­ლო­ში სა­ი­დუმ­ლო სე­რო­ბის ხატს ვკი­დებთ, მაგ­რამ აუცი­ლე­ბე­ლია საზ­რ­დე­ლის მი­ღე­ბი­სა და დას­რუ­ლე­ბის შემ­დეგ ვი­ლო­ცოთ. სა­ძი­ნე­ბელ­შიც შე­იძ­ლე­ბა. ჩვენ ძი­ლის წი­ნაც ვლო­ცუ­ლობთ. ყვე­ლა კუთხეს თა­ვი­სი დატ­ვირ­თ­ვა უნ­და მივ­ცეთ, უბ­რა­ლოდ თა­რო­ზე შე­მო­დე­ბუ­ლი არ უნ­და გვქონ­დეს: სა­ძი­ნე­ბელ­ში, შე­მო­სას­ვ­ლელ­ში, სამ­ზა­რე­უ­ლო­ში, ყველ­გან უფალს უნ­და ვმად­ლობ­დეთ და არას­დ­რო­საა ზედ­მე­ტი მი­სი ხსოვ­ნა გო­ნე­ბის­თ­ვის.

- რო­გორ უნ­და გა­მო­ვი­ყე­ნოთ სახ­ლ­ში ნა­კურ­თხი წყა­ლი?
- ნა­კურ­თხი წყა­ლი მორ­წ­მუ­ნე­ებ­მა ხში­რად უნ­და მი­ი­ღონ უზ­მო­ზე, ას­ხუ­რონ სახლს, სა­წოლს, საკ­ვებ­სა და ახალ­ნა­ყიდ ნივ­თებს. ამით ჩვენ გა­მოვ­ხა­ტავთ ღვთი­სად­მი ნდო­ბას. ნა­კურ­თხი წყლის მეშ­ვე­ო­ბით ბო­რო­ტი ძა­ლე­ბის­გან გვი­ცავს უფა­ლი და სულს სიმ­ტ­კი­ცეს სძენს.

თეა ცა­გუ­რიშ­ვი­ლი