ამ პატარა სახალისო ამბავს ჟურნალისტი მარი ჯაფარიძე იხსენებს:

დიდი ხნის წინ, კომუნისტების ხელმწიფობის პერიოდში სვანეთში გერმანელი ქალბატონი ჩავიდა...
არ გაგიკვირდეთ, ტურიზმი აქეთ ვითარდება ახლა, თორემ სვანეთში სულ იყვნენ ტურისტები.
ეს ქალი ერთი სვანის ოჯახში დავანდა და როგორც ქართველთა, სვანთა, ოვსთა, მეგრელთა და სხვათა წესია, გადაყვნენ მეზობლები თან...
აბა კუბდარიო, რძეო, ყველიო...
გადაპატიჟება-გადმოპატიჟება მიდის...
სტუმარი აღფრთოვანებულია ხალხით, ბუნებით, სიძველეებზე რჩება თვალი განსაკუთრებით...
ამას კიდე ერთმა ახალგაზრდა სვანმა დაადგა თვალი, რომელიც ზაფხულში მშობლებთან იყო ჩასული და დაასეირნებს ამ ქალს, რით ასიამოვნოს, არ იცის, ოღონდ საწადელს მიაღწიოს და ჩაიგოროს ეს ლემენცი ლოგინში და სამამულო ომიდან დაუბრუნებელი ბაბუამისის ჯავრი იყაროს...
ეს ქალი არა და არ თანხმდება...
ადგა ეს სვანი და თავის ეზოში მდგარ საგვარეულო კოშკზე უთხრა, - ამას გაჩუქებ, თუ მკლავზე გამიგორდებიო.
გადაირია ეს ქალი, მოუნდა კოშკი, იცოდა მისი ფასი...
და ქე შეცდა იქვე, „თავის“ კოშკში, სუმბუქად რომ ვთქვა...
მოკლედ, იმის მერე იქ ეძინა, არ სცილდებოდა, წასვლის წინადღეს უთხრა ამ სვანს, რამე საბუთი მომეცი, რომ მაჩუქეო.
ამანაც დაუწერა ქაღალდის ნაგლეჯზე, ვჩუქნიო.
გააცილა სტუმარი და თვითონაც თბილისის გზას დაადგა..
წავიდა ლემენცი და ერთ თვეში უკან დაბრუნდა ნათესავ-მეგობრებ-მეცნიერებიანად...
- ეს ჩემი კოშკია და ახლა გამოკვლევები უნდა ჩავატაროთო, გამოაცხადა.
შეშფოთდნენ სვანები, - რას ჰქვია შენია, ეს საგვარეულო კოშკია და შენი როგორაა, გამოკვლევებული ხო არა ხარ შენაო.
აქეთ გერმანელი იჩემებდა, იქით სვანები ხანჯლებს ლესავდნენ.
საბოლოოდ გაირკვა ყველაფერი და კი წავიდა ეს ქალი უკან, გულდაწყვეტილი, შერცხვენილი და მიბურჯგნილი, სუმბუქად რომ ვთქვა.
ის კოშკის გამჩუქებელი კიდე, წლები ვერ ჩადიოდა სახლში. მოსაკლავად დასდევდნენ სვანები.
პ.ს. ხვალ მოგიყვებით, როგორ თესავენ სვანები მაკარონს