ბევ­რის­თ­ვის ცნო­ბი­ლი ქალ­ბა­ტო­ნი, გე­მოვ­ნე­ბი­ა­ნი და დახ­ვე­წი­ლი და­ლი ჩი­ტა­ლა­ძე ვე­რა­ზე, სას­ტუმ­რო სა­ქარ­თ­ვე­ლოს უკან ცხოვ­რობს. მოს­წონს ეს უბა­ნი და ფიქ­რობს, რომ ზედ­მე­ტად მა­ღა­ლი შე­ნო­ბე­ბი ქა­ლაქს ხიბლს და სიძ­ვე­ლეს უკარ­გავს. ბი­ნა შე­რე­ულ სტილ­ში აქვს მოწყო­ბი­ლი, თა­ნა­მედ­რო­ვე­ცაა და კლა­სი­კუ­რიც, რო­მა­ულ-ეგ­ვიპ­ტუ­რი შტრი­ხე­ბით.

- თე­ბერ­ვალ­ში 12 წე­ლი გახ­და, რაც ამ ბი­ნა­ში ვცხოვ­რობთ, რე­მონ­ტიც და­ახ­ლო­ე­ბით ამ ხნი­საა. მე და ჩე­მი მე­უღ­ლე რომ შე­ვუღ­ლდ­ლით და ბი­ნის შე­ძე­ნა გვინ­დო­და, ამ ად­გილ­მა, უფ­რო სწო­რად კი ხე­დებ­მა, მი­იქ­ცი­ეს ჩე­მი ყუ­რადღე­ბა. ზო­გა­დად, ჩემ­თ­ვის მთა­ვა­რია სივ­რ­ცე და სიმ­ყუდ­რო­ვე. ვთვლი, რომ ოჯახ­ში სიმ­ყუდ­რო­ვეს დი­ა­სახ­ლი­სი

რო­ცა სახ­ლი შე­ვი­ძი­ნეთ, ოთა­ხებს სრუ­ლი­ად გან­ს­ხ­ვა­ვე­ბუ­ლი წყო­ბა ჰქონ­და, ავიყ­ვა­ნე ძა­ლი­ან კარ­გი არ­ქი­ტექ­ტო­რი პა­ა­ტა ქურ­დი­ა­ნი, რო­მე­ლიც მო­მეხ­მა­რა ჩე­მი იდე­ე­ბის გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბა­ში. სულ კა­მათ­ში გა­ვა­ტა­რეთ ის პე­რი­ო­დი, მე ვამ­ბობ­დი - ასე მინ­და, ის მიხ­ს­ნი­და, ვერ გა­ა­კე­თებ მა­სე, იმი­ტომ, რომ არ შე­იძ­ლე­ბაო. სა­ბო­ლოო ჯამ­ში ვთან­ხ­მ­დე­ბო­დით, ბევრ რა­მე­ში ვუ­ჯე­რებ­დი და ისიც მი­ჯე­რებ­და.

სტი­ლი, რო­მელ­შიც სახ­ლია მოწყო­ბი­ლი, მთლად კლა­სი­კუ­რი არაა, უფ­რო მო­დერნ-არ­ტია, თა­ნა­მედ­რო­ვეს­თან შერ­წყ­მუ­ლი რო­მა­ულ-ეგ­ვიპ­ტუ­რი გავ­ლე­ნა შე­ი­ნიშ­ნე­ბა.

- ყო­ველ­თ­ვის მომ­წონს სტი­ლის შე­რე­ვა და ეს ინ­ტე­რი­ერ­ზეც აისა­ხე­ბა. აი, მა­გა­ლი­თად, მი­სა­ღე­ბის კე­დე­ლი, სა­დაც ტე­ლე­ვი­ზო­რი კი­დია, ეგ­ვიპ­ტურ სტილ­შია გა­კე­თე­ბუ­ლი. მის მო­პირ­და­პი­რედ თა­ნა­მედ­რო­ვე სტი­ლის სა­მე­უ­ლი დგას, რო­მე­ლიც უკ­ვე შე­საც­ვ­ლე­ლი მაქვს. ეს ტე­ლე­ვი­ზო­რი რომ ვი­ყი­დე, მა­შინ პლაზ­მუ­რი ტე­ლე­ვი­ზო­რე­ბი სა­ერ­თოდ არ იყო, ამი­ტომ დღეს უკ­ვე გა­ნახ­ლე­ბას სა­ჭი­რო­ებს, ამ­ჯე­რად ოვა­ლურ ტე­ლე­ვი­ზორ­ზე შე­ვა­ჩე­რებ ალ­ბათ არ­ჩე­ვანს. რა­საც არ გა­მოვ­ც­ვ­ლი, ესაა ბუ­ხა­რი, ჩემ­თ­ვის ყვე­ლა­ზე საყ­ვა­რე­ლი ად­გი­ლი... ზამ­თარ­ში, რო­ცა შე­შა მაქვს, ყო­ველ­თ­ვის მინ­თია, თან ზე­და ნა­წი­ლი გამ­ჭ­ვირ­ვა­ლე აქვს, ქვე­მოთ რომ ცეცხლს აან­თებ, ზე­მოთ ალი მო­ჩანს და ძა­ლი­ან ლა­მა­ზია.

ბუ­ხარ­ზე უამ­რა­ვი ფო­ტოა მო­თავ­სე­ბუ­ლი...

- სა­ერ­თოდ, ვგიჟ­დე­ბი ფო­ტო­ებ­ზე და ფო­ტო­ხე­ლოვ­ნე­ბა­ზე. არ ვარ ან­ტიკ­ვა­რე­ბის შემ­გ­რო­ვე­ბე­ლი, ყვე­ლა­ფე­რი მიყ­ვარს ახა­ლი, რად­გან მგო­ნია, რომ ყვე­ლა­ფერს თა­ვი­სი აურა მოჰ­ყ­ვე­ბა და ვი­ღა­ცის ნივთი რა­ტომ უნ­და შე­ვი­ძი­ნო, ვერ ვი­გებ.

ოთა­ხის ფე­რე­ბი, იატა­კი და ყვე­ლა დე­ტა­ლი ჩემ­თან შე­თან­ხ­მე­ბით გა­კეთ­და. მხო­ლოდ სა­ძი­ნე­ბელ­სა და კა­ბი­ნეტ­ში მაქვს პარ­კე­ტი, სხვაგან ყველ­გან გრა­ნი­ტია და გათ­ბო­ბაც მის ქვეშაა გაყ­ვა­ნი­ლი.

უკ­ვე ვფიქ­რობ, რომ რე­მონ­ტი ხე­ლახ­ლაა გა­სა­კე­თე­ბე­ლი. თუ ადა­მი­ანს სა­შუ­ა­ლე­ბა აქვს, 10 წე­ლი­წად­ში ერ­თხელ უნ­და გა­ნა­ახ­ლოს ინ­ტე­რი­ე­რი. მა­შინ მო­და­ში იყო მრა­ვალ­დო­ნი­ა­ნი შე­კი­დუ­ლი ჭე­რი. სი­მარ­თ­ლე გითხ­რა, ამე­რი­კა­ში ასე­თი ნამ­დ­ვი­ლად არ მქონ­და ნა­ნა­ხი, არ იყო აქ­ტუ­ა­ლუ­რი, მაგ­რამ აქ რომ ჩა­მო­ვე­დი, მითხ­რეს, ტრენ­დიაო. რომ გითხ­რა, გა­და­ვი­რიე, ისე მო­მე­წო­ნა-მეთ­ქი, მო­გატყუ­ებ, მაგ­რამ მა­ინც დავ­თან­ხ­მ­დი. დღეს კი უკ­ვე მა­ღი­ზი­ა­ნებს, ჩა­მო­სა­ღე­ბია. კლა­სი­კუ­რი, ფრან­გუ­ლი სტი­ლის ე.წ. კარ­ნი­ზე­ბი­ა­ნი ჭე­რის გა­კე­თე­ბა მინ­და. ყვე­ლა­ფერს რომ თა­ვი და­ვა­ნე­ბოთ, ჭე­რი 30 სმ-ითაა და­დაბ­ლე­ბუ­ლი, ეს დო­ნე­ე­ბი თა­ბა­შირ-მუ­ყა­ო­თია გა­კე­თე­ბუ­ლი. ამას რომ ჩა­მოვ­შ­ლი, სულ სხვა­ნა­ი­რად აღიქ­მე­ბა სივ­რ­ცე. კარ-ფან­ჯ­რის გა­მოც­ვ­ლასაც ვაპირებ, ეს თეთ­რი ფე­რი სა­ა­ვად­მ­ყო­ფო­ს მა­გო­ნებს. ძა­ლი­ან მომ­წონს მე­ტა­ლის კონ­ს­ტ­რუქ­ცი­ით გა­კე­თე­ბუ­ლი ფან­ჯ­რე­ბი. 12 წლის წინ სამ­შე­ნებ­ლო მა­სა­ლე­ბის ამ­ხე­ლა არ­ჩე­ვა­ნი არ იყო, რაც დღეს გვაქვს, შე­სა­ბა­მი­სად, ბევრ რა­ღა­ცას შევ­ც­ვ­ლი.

ყვე­ლა­ზე ძა­ლი­ან რა მომ­წონს, იცი, ამ სახ­ლ­ში? მი­სა­ღებ­ში ფან­ჯა­რას­თან რომ დად­გე­ბი, მი­ნის კა­რის მიღ­მა ხე­დავ სამ­ზა­რე­უ­ლოს ხედ­საც. ანუ, თუ მი­სა­ღე­ბის ფან­ჯ­რი­დან ჩანს მთაწ­მინ­და, ფუ­ნი­კუ­ლი­ო­რი, ან­ძა, მე­ო­რე მხრი­დან თბი­ლი­სის გულს გა­დაჰ­ყუ­რებს ჩე­მი ფან­ჯ­რე­ბი, ამის და­ნახ­ვა კი სახ­ლის ერ­თი წერ­ტი­ლი­დან გამ­ჭო­ლი კა­რის მეშ­ვე­ო­ბი­თაა შე­საძ­ლე­ბე­ლი. ვი­ღა­ცამ მითხ­რა, რომ სას­ტუმ­რო "სა­ქარ­თ­ვე­ლოს" თავ­ზე კი­დევ უნ­და და­ა­შე­ნო­ნო, რა­მაც პა­ნი­კა­ში ჩა­მაგ­დო. ეს ბი­ნა იმი­ტომ ვი­ყი­დე, რომ ლა­მა­ზი ხე­დი მქონ­და და ახ­ლა რომ ეს ხე­დი და­მი­კარ­გონ, გა­და­ვი­რე­ვი, უფ­ლე­ბას არ მივ­ცემ (ი­ღი­მის). იმ მი­ზე­ზით, რომ სივ­რ­ცე და გამ­ჭო­ლი ხე­დი არ და­მე­კარ­გა, არ გა­ვა­კე­თე ე.წ. ყრუ კა­რი და არ­ჩე­ვა­ნი მი­ნის კა­რ­ზე შე­ვა­ჩე­რე, რო­მე­ლიც საკ­მა­ოდ რთუ­ლი მო­სავ­ლე­ლია, სულ წმენ­და უნ­და.

მი­სა­ღებ­ში ფან­ჯა­რას­თან კლა­სი­კუ­რი სტი­ლის სა­ვარ­ძ­ლებ­თან ერ­თად ძა­ლი­ან დი­დი ჩი­ნუ­რი ვარ­დის ხე დგას.

- ეს ჩი­ნუ­რი ვარ­დი 8 წლი­საა, ძა­ლი­ან პა­ტა­რა ვი­ყი­დე, მაგ­რამ ხომ ხე­დავთ, რამ­ხე­ლა გა­ი­ზარ­და. სულ ყვა­ვის, ახ­ლაც, ამ სე­ზონ­ზეც. ერ­თი პე­რი­ო­დი შეწყ­ვი­ტა ყვა­ვი­ლო­ბა და და­ვე­მუქ­რე, თუ არ მო­ის­ხამ ყვა­ვილს, მოგ­ჭ­რი და გა­და­გაგ­დებ-მეთ­ქი და იმის მე­რე სულ ყვა­ვის. მას­წავ­ლეს, და­ე­მუქ­რეო და მარ­თა­ლი ყო­ფი­ლა.. ისე­დაც სულ ვე­ლა­პა­რა­კე­ბი.

ჰოლ­ში შეს­ვ­ლი­სას პირ­ვე­ლი, რაც თვალ­ში მოგ­ვ­ხ­ვ­და, სარ­კე­ე­ბი­ა­ნი ბო­ძი იყო..

- ამ ბო­ძის გა­ყო­ლე­ბა­ზე იყო კე­დე­ლი, მონ­გ­რე­ვა მინ­დო­და, მაგ­რამ საყ­რ­დე­ნი აღ­მოჩ­ნ­და. ამი­ტომ პა­ა­ტამ, ჩვენ­მა არ­ქი­ტექ­ტორ­მა მო­ი­ფიქ­რა - სა­დამ­დეც შე­საძ­ლე­ბე­ლი იყო, და­ვან­გ­რი­ეთ კე­დე­ლი, დარ­ჩე­ნი­ლი ნა­წი­ლი კი სარ­კე­ე­ბით შევ­ფუ­თეთ და ორი­გი­ნა­ლუ­რი გა­მო­ვი­და. სარ­კე ქმნის სივ­რ­ცეს, რაც მე ასე ძა­ლი­ან მიყ­ვარს.

ჰო­ლი­დან სა­ძი­ნე­ბელ­ში გა­და­ვი­ნაც­ვ­ლეთ, რო­მელ­საც აბა­ზა­ნა-ტუ­ა­ლე­ტი და ე.წ. სა­გარ­დე­რო­ბო ახ­ლავს. ოთახ­ში შეს­ვ­ლის­თა­ნა­ვე ვერ­სა­ჩეს სა­ძი­ნე­ბე­ლი შევ­ნიშ­ნეთ.

- ეს სა­ძი­ნე­ბე­ლი თბი­ლის­ში ვი­ყი­დე. მე უფ­რო თა­ნა­მედ­რო­ვე მინ­დო­და, მაგ­რამ ჩემს მე­უღ­ლეს მო­ე­წო­ნა და აღარ შე­ვე­წი­ნა­აღ­მ­დე­გე. ჩემ­თ­ვის მთა­ვა­რი იყო, მქო­ნო­და ჩე­მი აბა­ზა­ნა-ტუ­ა­ლე­ტი და სა­გარ­დე­რო­ბო. ფარ­თი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, რი­სი სა­შუ­ა­ლე­ბაც მომეცა, გა­ვა­კე­თე.

სა­ძი­ნებ­ლი­სა და სა­გარ­დე­რო­ბოს კე­დელ­ში გა­კე­თე­ბუ­ლია მი­ნის ვიტ­რა­ჟი, კლიმ­ტის ნა­ხა­ტით.

- შე­იძ­ლე­ბა ით­ქ­ვას, რომ სა­ძი­ნე­ბე­ლი და სა­გარ­დე­რო­ბო ერ­თმანე­თის­გან კლიმ­ტის ვიტ­რა­ჟით გა­მოვ­ყა­ვი.

შემ­დეგ სამ­ზა­რე­უ­ლოს ვეწ­ვი­ეთ. აქაც, ისე­ვე რო­გორც მთელ სახ­ლ­ში, სივ­რ­ცე იგ­რ­ძ­ნო­ბა. სა­სა­დი­ლო ცალ­კეა მოწყო­ბი­ლი, სამ­ზა­დი­სის­თ­ვის გან­კუთ­ვ­ნი­ლი კუთხე - ცალ­კე... მი­ნის კედ­ლი­დან კი არაჩ­ვე­ულებ­რი­ვი ხე­დი იშ­ლე­ბა.

- სამ­ზა­რე­უ­ლო­ში ყოფ­ნა, მე­გობ­რე­ბის აქ მი­ღე­ბა და ჭო­რა­ო­ბა ძა­ლი­ან მიყ­ვარს. თან ისე მაქვს მოწყო­ბი­ლი, რომ შე­მიძ­ლია ერ­თ­დ­რო­უ­ლად კერ­ძიც ვა­კე­თო და ჩემს სტუ­მარ­თა­ნაც ვი­ჭო­რაო. მიყ­ვარს ცხო­ბა, კე­თე­ბა, სტუმ­რის მი­ღე­ბა და გა­მას­პინ­ძ­ლე­ბა. სამ­ზა­რე­უ­ლო - ეს ჩე­მი სამ­ფ­ლო­ბე­ლოა.

სამ­ზა­რე­უ­ლოს გვერ­დით, ჰოლ­ში, სტუმ­რე­ბის­თ­ვის გან­კუთ­ვ­ნი­ლი აბა­ზა­ნაა. გან­ს­კუთ­რე­ბუ­ლი ყუ­რადღე­ბა ორი­გი­ნა­ლუ­რი ფორ­მის ონ­კან­მა მი­იპყ­რო. ამ და სხვა ნივთების ფოტოები ქალბატონი დალის სახლიდან, ასევე ბევრი სხვა საინტერესო სტატია და ცნობილი ადამიანების სახლები, შეგიძლიათ, ჟურნალ "შინის" გაზაფხულის ნომერში იხილოთ. 

ცი­ცი ომა­ნი­ძე