პანდემიამდე ეს ოჯახი უზარმაზარ, გეორგიანული სტილით აშენებულ ვილაში ცხოვრობდა საკმაოდ პრესტიჟულ ადგილას. ამ სახლში 26 წელი იცხოვრეს და გადასვლაზე არასდროს უფიქრიათ, სანამ პანდემიის შედეგად გამოწვეული "ჩაკეტვა" არ იგემეს.

ოჯახის უფროსს, რობერტს, ყოველთვის უნდოდა ბარბიკანეში, მოდერნისტულ კვარტალში ცხოვრება, რომელიც არქიტექტურული ბრუტალიზმის ძეგლად მიიჩნევა.

მოდერნიზმის ეს ციტადელი ლონდონის ცენტრში მდებარეობს. ეს 1970 წლების კომუნალური საცხოვრებლის მკაცრი გამოხატულება გახლავთ. ამ დასახლებას აქვს საკუთარი საკონცერტო დარბაზი, თეატრი, სკოლები, გალერეები, ბიბლიოთეკა, რესტორნები და ა.შ. როგორც ინგილესელები ამბობენ, ასეთი იქნებოდა საბჭოთა კავშირი, ყველაფერი რომ გამოსვლოდათ.

ბარბკიანის საცხოვრებელი კომპლექსი შედგება 13 სახლისა და 42-სართულიანი 3 ცათამბჯენისგან. აქ არის გოგონათა სკოლა, მუსიკალური სკოლა და ორანჟერეაც კი.

აღნიშნული კომპლექსი მოდერნისტი არქიტექოტორების მიერ აშენდა მჭიდროდ დასახლებულ ქალაქში, რათა მოქალაქეებს ოფისებში, სამსახურებში მარტივად, ფეხით მისვლა შეძლებოდათ. ეს ერთგვარი მინი-ქალაქია მანქანების გარეშე, თავისი ლაბირინთებით, ხიდებით, პანდუსებით და ა.შ.

ოჯახი თვლის, რომ მათი ცხოვრების ამ კომპლექსში გაგრძელება ყველაზე სწორი გადწყვეტილება იქნება. მათთვის გადაწყვეტილების მიღება ადვილი არ იყო, მით უმეტეს, რომ ოჯახის ყველა წევრს თანხმობა უნდა განეცხდებინა, თუმცა საბლოოდ გადაწყვიტეს და ახალ საცხოვრებელ ადგილზე გადაბარგდნენ.

არჩევანზე იმოქმედა სახლის დაბალმა ფასმაც. კომპლექსში 2000-მდე სხვადასხვა ტიპის საცხოვრებელი სახლია. ოჯახმა არჩევანი მაღალ სართულზე შეაჩერა. 34-ე სართულიდან საოცარი ხედი იშლება ტემზაზე. თუმცა სახლს გლობალური რემონტი სჭირდება.
ოჯახი ჯერჯერობით ნაქირავებ ბინაში ცხოვრობს და რემონტის დასრულებას ელოდება.