მსოფლიოს ყველაზე მაღალი ცათამბჯენები და უდიდესი სავაჭრო ცენტრები, უდიდესი ხელოვნური არქიპელაგები და შეიხების მდიდრული სასახლეები - აი, რას უკავშირდება არაბეთის გაერთიანებული საემიროების მოქალაქეების მდიდრული ცხოვრება. ადგილობრივების ძირითადი ნაწილი, ფაქტობრივად, მდიდარია და ჩვეულებრივ სამუშაოებზე აღარც მუშაობენ. ასეთ სამუშაოებზე იქ მიგრანტები არიან დასაქმებულები...

იცოდით, რომ სულ რამდენიმე წლის წინ ქალაქებში არ არსებობდა მისამართების სისტემა ან რომ ადგილობრივები არ იხდიან კომუნალურ მომსახურებას?

ბედუინებს ქალაქებში "სახალხო სახლები" იზიდავდნენ
დღესდღეობით, არაბეთის გაერთიანებული საემიროების მკვიდრი მოსახლეობა უზარმაზარ ვილებში ცხოვრობს, თუმცა სულ რაღაც 60 წლის წინ, ბედუინები როგორც წესი, დადიოდნენ უდაბნოში და ქაოტურად ქმნიდნენ დროებით დასახლებებს. ხალხი ცხოვრობდა პალმის ფოთლებისგან დამზადებულ სახლებში ან აქლემის ბეწვისგან დამზადებულ კარვებში და თითქოს კმაყოფილი იყო.
ურბანიზებულ რაიონებში განსახლების პროგრამა არაბეთის გაერთიანებული საემიროების დამფუძნებელმა შეიხ ზაიდმა 1960-იანი წლების ბოლოს დაიწყო. ის თანამედროვე სახელმწიფოს შექმნის აუცილებელ პირობად სედენტარიზმს თვლიდა.

პროექტის ფარგლებში ადამიანებს უსასყიდლოდ გადაეცათ "სახალხო სახლები". ეს იყო ერთგვაროვანი კონსტრუქციები, აწყობილი კუბური ბეტონის ყუთებით, რომელიც არ გამოირჩეოდა არქიტექტურული დახვეწილობით, მაგრამ იძლეოდა სივრცის ფუნქციურად გამოყენების საშუალებას.
სახლების პირველმა "პარტიამ" გამოავლინა ხარვეზები - დაბალი ღობეები და კერძო და საჯარო სივრცეების სიახლოვე არღვევდა კონფიდენციალურობას. ხალხს არ ახარებდა სახლში ქალისა და მამაკაცის სულ ერთად ყოფნა, მხოლოდ ერთი აბაზანის არსებობა, "რომლითაც შეიძლება ისარგებლოს კაცმა, ქალმა და სტუმარმა" არ შეესაბამებოდა მათ ტრადიციას.
ხელისუფლებამ გაითვალისწინა ხალხის მოთხოვნები, სახლებმა მნიშვნელოვანი ცვლილებები განიცადა. ფანჯრები შიდა ეზოში გავიდა, სახლებთან კი ზიგზაგისებური ბილიკები გაუშვეს, რაც ეზოში ხდებოდა, ის გარედან აღარ ჩანდა. თავად შენობა კედლით იყო გარშემორტყმული.
მაცხოვრებლებმა თავად დაიწყეს ოთახების ფუნქციური განაწილების რეგულირება: გამოაცალკევეს სამზარეულო, დაამატეს დამატებითი საძინებლები და საცხოვრებელი ოთახები, გამოყვეს ადგილი სტუმრებისთვის. მიუხედავად იმისა, რომ სახლები პატარა იყო (100 კვ.მ-მდე), მათ ნაკვეთის მხოლოდ 40% ეკავათ. დანარჩენ მიწაზე არ იყო აკრძალული ახალი შენობების აშენება საკუთარი ხარჯებით.

სახალხო სახლები დღესაც არსებობს არაბეთის გაერთიანებულ საემიროებში. თუმცა, ძირითადი დიზაინი ადაპტირებული იყო ადგილობრივი მცხოვრებლების ამჟამინდელ რეალობასა და გემოვნებასთან: დაემატა დამატებითი ოთახები და დეკორატიული ელემენტები, სახლების კედლები შეიღება ნათელ ფერებში, ხოლო ბაღები გამწვანდა.


ბოლო რამდენიმე ათწლეულის განმავლობაში არაბეთის გაერთიანებული საემიროების მაცხოვრებლების სიმდიდრე მნიშვნელოვნად გაიზარდა, ბევრი გადავიდა უფრო ფართო და კომფორტულ სახლებში და ვილებში. არაბი მოქალაქეები ძირითადა ცათამბჯენებში ან საკუთარ სახლებში ცხოვრობენ.


შაბის სახლებს და განაპირა დასახლებებში აღმართული კორპუსების ბინებს ხშირად ქირაობენ სამხრეთ აზიიდან ჩამოსული ადამიანებისთვის, რაც გავლენას ახდენს ტერიტორიების პრესტიჟზე.

აზიელი ემიგრანტები შრომით ბანაკებში ცხოვრობენ
არაბეთის გაერთიანებული საემიროების ძირძველი მოსახლეობა მხოლოდ 15%-ს შეადგენს, დანარჩენი 85% უცხოელია. ვიზიტორების უმრავლესობა ინდოელები, პაკისტანელები და ბანგლადეშელები არიან - ერთი სიტყვით, მუშები, რომლებიც მუშაობენ საემიროებში სამშენებლო ობიექტებზე.
ბევრი მიგრანტი ცხოვრობს საერთო საცხოვრებლებში, რომლებიც ქმნიან მთელ უბნებს. შრომითი ბანაკის ტერიტორიაზე შესვლა დახურულია უცხო პირებისთვის. ახალმოსულთა საცხოვრებელ ქირას, როგორც წესი, იხდის დამსაქმებელი.

ამ ჰოსტელების პირობები შორს არის იმ სურათებისგან, რასაც წარმოვიდგენთ, როდესაც ვფიქრობთ არაბეთის გაერთიანებულ საემიროებზე. მუშები ცხოვრობენ ოთახებში, სადაც თითოეულში ოთხი-ექვსი ადამიანია. ბევრ მათგანს აქვს მაცივარი, მაგრამ სამზარეულო საერთოა. ადამიანები ერთი და იგივე ადგილას რეცხავენ სარეცხს, ჭურჭელს და იბანენ ფეხებს.


ერთ აბანოში რამდენიმე წყლის ონკანია ადგილობრივი მაცხოვრებლები თავს იბანენ სათლებიდან, ასევე კომუნალურ ოთახში.
შრომითი ბანაკები უკიდურესი ვარიანტია დაბალი კვალიფიკაციის მქონე მუშაკებისთვის. ემიგრანტების უმეტესობა დასახლებულია საკმაოდ ღირსეულ თანამედროვე აპარტამენტებში, რომლებიც უხვად არის არაბეთის გაერთიანებულ საემიროებში.

სულ სხვაგვარად ცხოვრობენ არაბი შეიხები
არაბეთის გაერთიანებული საემიროების შეიხები და უბრალოდ მდიდარი მოქალაქეები ცხოვრობენ ნამდვილ ფუფუნებაში. დეკორაციასა და ინტერიერში გამოყენებულია მხოლოდ ბუნებრივი და, შესაბამისად, ძალიან ძვირად ღირებული მასალები - სპილოს ძვალი, ბოჰემური მინა, მარმარილო, ოქრო, იშვიათი ხის ჯიშებისგან დამზადებული ანტიკვარული ნივთები, სასახლეები (ძნელია მათ სახლები ვუწოდოთ) მოჩუქურთმებული სვეტებითა და ნახევარწრიული თაღებით, ხავერდოვანი ავეჯით, ძვირადღირებული ხალიჩებით, ოქროს ნათურებითა და ექსკლუზიური, შეკვეთით დამზადებული დიზაინერული ნივთებით არის მორთული. ეს ყველაფერი დაგვირგვინებულია მდიდრული ჭაღებით.
ელიტარულ ვილებში ბევრი ოთახია - რამდენიმე ათეული ოთახი. გარდა ამისა, სასახლეების ეზოებში არის საცურაო აუზები, ზოგს ჰელიოპიდებიც კი აქვს. დიდი ყურადღება ეთმობა სახლის ნაკვეთს.
მდიდარი არაბები განთქმულნი არიან ეგზოტიკური ცხოველების სიყვარულით, მათ ვეფხვები, ლომები და ზოგჯერ ნიანგები კატებს, ძაღლებს და თუთიყუშებს ურჩევნიათ. მაგრამ ყველაზე მდიდარ არაბებს განსაკუთრებული სისუსტე აქვთ ცხენების და... მანქანების მიმართ. ამ უკანასკნელთა რიცხვი არაბული შეიხების ავტოფარეხებში (უფრო სწორად, პერსონალურ ავტოსადგომებში) ათეულობითაა.



ძალაუფლება, ნავთობი და 450 მლნ დოლარის ღირებულების შედევრი - როგორ ცხოვრობს საუდის არაბეთის მეფისნაცვალი

ყველაფერი ოქროსა და ბრილიანტებში, აუზები და შადრევნები მინერალური წყლით - როგორ ცხოვრობენ არაბი შეიხები