სო­ფე­ლი ტა­ლე­რი სა­მეგ­რე­ლო­ში, მარ­ტვი­ლის მუ­ნი­ცი­პა­ლი­ტეტ­შია, მდი­ნა­რე ტე­ხუ­რის მარ­ჯვე­ნა ნა­პირ­ზე, ზღვის დო­ნი­დან 310 მეტრზე და მარ­ტვი­ლი­დან 25 კი­ლო­მეტრში. ეს მხა­რე სა­ო­ცა­რი ბუ­ნე­ბი­თაა ცნო­ბი­ლი, ბოლო წლებ­ში მარ­ტვი­ლის კა­ნი­ონ­მა ქვე­ყა­ნა­შიც და მის გა­რე­თაც გა­ით­ქვა სა­ხე­ლი და უამ­რა­ვი ტუ­რის­ტიც სტუმ­რობს.

მარ­თა­ლია, სო­ფელ ტა­ლერს დენ­დრო­ლო­გი­უ­რი პარ­კი არა აქვს, თუმ­ცა მის ერთ-ერთ მკვიდრს, აკა­კი ჯი­ჯე­ლა­ვას სა­კუ­თარ ეზო­ში სწო­რედ დენ­დრო­ლო­გი­უ­რი პარ­კი აქვს თა­ვი­სი ხე­ლით გა­შე­ნე­ბუ­ლი. ბა­ტო­ნი აკა­კი 15 წე­ლი­წა­დია შრო­მობს თა­ვი­სი ჩა­ნა­ფიქ­რის კი­დევ უფრო სრულ­ყო­ფის­თვის. დღეს ის ჩვე­ნი რეს­პონ­დენ­ტია და თა­ვი­სი გა­სა­ო­ცა­რი ბა­ღის შე­სა­ხებ მოგ­ვი­თხრობს.

აკა­კი ჯი­ჯე­ლა­ვა:
- თა­ვი­დან მძღო­ლი ვი­ყა­ვი, მე­სა­მე კლა­სის, მერე პირ­ვე­ლი კლა­სის მძღო­ლი გავ­ხდი - ეს იყო ჩემი პრო­ფე­სია... მა­ნამ­დე საბ­ჭო­თა ჯარ­ში, 1977-1979 წლებ­ში გერ­მა­ნი­ა­ში ვიმ­სა­ხუ­რე და ძა­ლი­ან მო­მე­წო­ნა იქა­უ­რი სი­კოხ­ტა­ვე, მოვ­ლი­ლი გა­რე­მო, ბა­ღე­ბი, აივ­ნე­ბი. ბევ­რი კარ­გი რამ ვნა­ხე იქ, თა­ნაც ბავ­შვო­ბი­დან ჩვე­ნე­ბურ, მეგ­რუ­ლი სუფ­თა და მოვ­ლი­ლი ეზო­ე­ბის გა­რე­მოც­ვა­ში ვიზ­რდე­ბო­დი, რაც მომ­წონ­და. მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ ღა­რი­ბი ოჯა­ხის შვი­ლი ვი­ყა­ვი, ოჯა­ხი ეზოს ყუ­რა­დღე­ბას არ ვაკ­ლებ­დით... დი­დო­ბა­შიც სულ მქონ­და სურ­ვი­ლი, ყვა­ვი­ლე­ბით, მცე­ნა­რე­ე­ბით, დე­კო­რა­ცი­ე­ბით გა­ლა­მა­ზე­ბუ­ლი ეზო მქო­ნო­და.

სამ­ხედ­რო სამ­სა­ხუ­რი­დან რომ დავ­ბრუნ­დი, მუ­შა­ო­ბა და­ვი­წყე. რა­ღაც თან­ხა მო­ვაგ­რო­ვე, რომ ეზოს­თვის მი­მე­ხე­და, და მალე ქვე­ყა­ნაც აი­რია, 90-იანი წლე­ბი დად­გა... მაგ­რამ გამ­წვა­ნე­ბულ ეზო­ზე ფიქ­რი არ შე­მი­წყვე­ტია... შემ­დეგ, რო­გორც იქნა, და­ვი­წყე ჩემი იდე­ის ხორ­ცშეს­ხმა და მინ­დვ­რის მოს­წო­რე­ბას შე­ვუ­დე­ქი.


- ეს ად­გი­ლი, სა­დაც ბაღი გაქვთ გა­შე­ნე­ბუ­ლი, მამა-პა­პე­უ­ლი მი­წაა?

- მა­მა­ჩე­მი ძირ ოჯახს რომ გა­მო­ე­ყო, აქ და­სახ­ლდა და მას მერე აქ ვართ (მამა გარ­დაც­ვლი­ლია). ამ მი­წის მოს­წო­რე­ბა 2006-2007 წე­ლებ­ში და­ვი­წყე.

- ბუჩ­ქნა­რით ასე­თი კომ­პო­ზი­ცი­ე­ბის შექ­მნა თა­ვი­დან­ვე გა­და­წყვი­ტეთ თუ იდეა თან­და­თან მო­ვი­და?

- ტრა­ბახ­ში არ ჩა­მო­მარ­თვათ და, საქ­მეს რომ მი­ვად­გე­ბი, თავს არ ვა­ნე­ბებ, რაც არ გა­მომ­დის, რაც რთუ­ლია, მა­ინც ის უნდა გა­ვა­კე­თო - "მკვდა­რი გა­ვა­ცო­ცხლო". არც ეს ჩა­მით­ვა­ლოთ ტრა­ბახ­ში და, საქ­მე­შიც არა­ფე­რი მეშ­ლე­ბა, ყო­ველ­თვის ვიცი, რა რო­გორ გა­ვა­კე­თო.

ახლა ჩემს ეზო­ში მან­ქა­ნაც შე­მო­დის, წრე­საც ურტყამს და თან ეს დე­კო­რა­ცი­ე­ბიც ასეა გაშ­ლი­ლი. შე­მო­სას­ვლელ­ში ჯვა­რი და გუ­ლია, მაქვს ხუთ­ჯვრი­ა­ნი დრო­შა, ვარ­სკვლა­ვე­ბი... კი­დევ ბევ­რი რა­მის გა­კე­თე­ბა მინ­და, მაგ­რამ ფი­ნან­სუ­რად მა­ინ­ცდა­მა­ინც არა მაქვს ჩემი იდე­ე­ბის ხორ­ცშეს­ხმის სა­შუ­ა­ლე­ბა. განაგრძეთ კითხვა